poniedziałek, 21 października 2013

Korespondencja elektroniczna

Lekcja

Temat: Korespondencja elektroniczna.



 

1.Poczta elektroniczna.


Poczta elektroniczna - określana z angielska e-mail jest usługą internetową, pozwalającą na wymianę korespondencji pomiędzy użytkownikami sieci.
Poczta elektroniczna jest symbolem nowoczesnego porozumiewania się. Za jej pomocą można przesyłać poprzez sieć do konkretnej osoby tekst, pliki graficzne(rysunki, fotografie), dokumenty, (np. pliki arkuszy kalkulacyjnych, pliki bazy danych) niektóre nowe formy przekazu zawierają dźwięk czy nawet animacje.
Aby możliwe było wysyłanie poczty, adresat musi posiadać skrzynkę pocztową. Adres poczty e-mail jest odpowiednikiem adresu poczty tradycyjnej. Ma on postać ciągu symboli np.:


mnowak@poczta.onet.pl

Na podstawie tego adresu e-mail można domyślać się, iż osoba, która się nim posługuje (M. Nowak), posiada skrzynkę na serwerze w firmie Onet znajdującej się w Polsce.
Podstawowa zaletą poczty jest jej szybkość. Czas w jakim internetowy list pokonuje odległość liczony jest w minutach a nawet w sekundach.




2. Cechy dobrego hasła.


Cechy dobrego hasła - Oczywiście hasło powinno być łatwe do zapamiętania dla jego posiadacza i jednocześnie trudne do przypadkowego odgadnięcia. Jednym ze sposobów na wymyślenie takiego hasła jest oparcie go na znanym sobie słowie, tytule, cytacie, ale zapisanie w sposób nieoczywisty. Hasło powinno być odpowiednio złożone. Im większa ilość znaków w Twoim haśle, tym trudniej je odgadnąć. W niektórych wypadkach prawo nakazuje odpowiednią złożoność haseł – z przepisów o ochronie danych osobowych wynika, iż do przetwarzania takich danych w sieci Internet hasło musi zawierać minimum 8 znaków, w tym litery małe i wielkie oraz cyfry lub znaki specjalne. Co więcej – hasło to powinno być zmieniane nie rzadziej niż co 30 dni!

 
Jak stworzyć skuteczne hasło?
Hasło powinno być łatwe do zapamiętania. Możliwym punktem odniesienia jest na przykład cytat z ulubionej książki – przykład często przytaczany w publikacjach na temat haseł. Najpopularniejszym cytatem w Polsce jest z Inwokacja z Pana Tadeusza, Adama Mickiewicza. Popatrzmy, jak wykorzystać ten cytat do stworzenia hasła: Inwokacja rozpoczyna się słowami: „Litwo, ojczyzno moja…”. Możemy je potraktować następująco:
 
  • „Litwo” – składa się tylko z 5 znaków, w dodatku łatwych do odgadnięcia.
  • Zapisujemy słowo zmieniając wielkość liter co drugą i mamy lItWo – to już lepiej, ale znaków wciąż mało i nie ma cyfr ani znaków specjalnych.
  • Zatem zamieniamy „o” na „0” (zero) i mamy łudząco podobne słowo: ” lItW0″
  • Dodajemy np. wykrzyknik na końcu, a całość zamykamy dwoma podkreśleniami dolnymi, otrzymując hasło: _ lItW0!_ Zapisany w ten sposób ciąg znaków na pierwszy rzut oka wcale nie przypomina jakiegokolwiek słowa języka naturalnego, przez to nawet, gdyby zostało częściowo przez kogoś podpatrzone, będzie trudne do zapamiętania.
Co więcej – tak złożone hasło nie zawiera w sobie słów z języka potocznego nawet w rozumieniu komputera – ponieważ zamieniliśmy literę „o” na 0 („zero”). Przez to komputer szukający nawet wewnątrz hasła naturalnego słowa może znaleźć co najwyżej „lit” – nazwę pierwiastka. W ten sposób radykalnie utrudnia się ataki metodą słownikową, polegającą na podstawianiu kolejnych słów, pochodzących ze słownika.






3. Jak odebrać pocztę w miejscu publicznym?

 
Jeśli nie masz dostępu do swojego komputera, a chcesz jednorazowo wysłać lub odebrać wiadomość, skorzystaj ze strony internetowej. W tym celu:
  • otwórz w dowolnej przeglądarce stronę serwisu, w którym masz koto pocztowe;
  • przejdź do działu logowania do poczty;
  • wpis swój login i podaj hasło.
 
 
 

4. jak napisać e-mail.


E-mail jest to wiadomość przesyłana drogą elektroniczną od jednego użytkownika Internetu do drugiego. Służy temu, aby zadać pytanie, przekazać informację, wyrazić swoje zdanie, itp.
Korespondencja prowadzona za pomocą poczty elektronicznej jest coraz bardziej popularna z trzech powodów, jest szybka, łatwa i niedroga. Piszemy e-maile do swoich przyjaciół, a także do współpracowników. Komunikacja przez e-mail jest używana w wielu firmach.

Temat

W e-mailu ważny jest temat wiadomości. Ma on zachęcić i zainteresować odbiorcę. Musi się wyróżniać, aby z powodzi innych informacji wyłowił on właśnie Twoją.

Powinien:
  • być precyzyjny i niezbyt długi
  • zawierać w sobie kluczową informację, której dotyczy wiadomość
  • pozwolić łatwo odbiorcy odnaleźć wiadomość, nawet po długim czasie
  • może mówić o działaniu jakiego oczekujesz od odbiorcy
 

 
 

Układ treści

  1. Pozdrowienie adresata („Witam”, „Szanowny Panie” itp.)
  2. Początek wiadomości - przedstaw jej główny cel
  3. Rozwinięcie 
  4.  
  5. Zakończenie - zastosuj jedno ze sformułować: „z poważaniem”, „pozdrawiam”, „z wyrazami szacunku” i podpisz się.
 
Wskazówki do treści:
  • E-mail powinien być krótki i precyzyjny, gdyż przewijanie „surowego” tekstu jest dość niewygodne.
  • Jeśli wiadomość musi być długa lepiej wysłać ją w formie załącznika, natomiast w treści e-maila napisać co zawiera załącznik i co należy z nim zrobić.
  • Pisząc do kolegów możesz posługiwać się językiem nieoficjalnym, jeśli jednak jest to wiadomość służbowa, powinna wyglądać profesjonalnie. Jak krótka notatka służbowa.
  • Nie pisz w stanie silnego wzburzenia emocjonalnego. Możesz napisać coś czego byś nigdy nie powiedział osobiście.
  • Unikaj aluzji i humoru, który mógłby zostać zrozumiany odmiennie od Twoich intencji.
  • Stosuj odstępy jednego wiersza pomiędzy akapitami. Tekst będzie w ten sposób bardziej czytelny.
  • Pisz od lewej strony. Utarło się (w tradycyjnych pismach), żeby pisać „z poważaniem” z prawej strony. Jednak w e-mailach, z przyczyn technicznych, ta zasada nie obowiązuje.
  • Pamiętaj, żeby nie „udziwniać” tekstu, ponieważ na ekranie odbiorcy może wyglądać to zupełnie inaczej niż u Ciebie.
  • Adres odbiorcy wpisz tuż przed wysłaniem przygotowanej wiadomości. W ten sposób nie wyślesz jej niedokończonej przez przypadkowe wciśnięcie klawiszy.
 
 
 

5. Czym ozdobić list?


Elektroniczne buźki znane są już każdemu, kto korzysta z komputera i Internetu, a szczególnie tym, którzy umawiają się na randki internetowe. To właśnie tam najczęściej można je spotkać – w komunikatorach internetowych, na forach tematycznych, czy w e-mail. Nierzadko używa się ich także w krótkich wiadomościach tekstowych – SMS-ach. Przypuszczalnie na dobre zadomowiły się już we współczesnej komunikacji. Oferuje je także nasz Serwis dla wymagających!
Piszący może za pomocą buziek pokazać swemu rozmówcy, wyraz twarzy, jaki mu towarzyszy podczas „wypowiadania się”. Dzięki temu nawet za pośrednictwem Internetu możemy poznać osobowość naszego rozmówcy i, co za tym idzie, naszą zgodność osobowości. Niepodzielnie dominują w Internecie buźki odwrócone o 90° w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara.
 

 
 

 6. Jak stworzyć wirtualną pieczątkę.


Wystarczy przygotować zapisać na dysku zwykły plik tekstowy zawierający krótki tekst, jaki miałby się pojawić automatycznie w roli tzw. cygnatury, a następnie wskazać go w Narzędzia/Konfiguracja kont...Dobrym sposobem są sygnaturki nie dłuższe niż cztery linie i zaczynające się od delmitera, który pozwala programom na rozpoznanie, gdzie zaczyna się sygnaturka, i np. na automatyczne jej usunięcie przy odpowiadaniu na list.

 


7. Jak wysłać list do kilku osób na raz.


Wystarczy kliknąć poniżej pola Do: i zmienić opis np. na Ukryta kopia. Możesz w ten sposób dodać dowolnie wiele adresów. Zabezpieczy to dane adresowe Twoich przyjaciół przed ujawnieniem ich pozostałym odbiorcom. 
 
 
 

8. Czy kilka osób może korzystać z poczty na jednym komputerze.



Warto utworzyć każdemu członkowi rodziny osobne konto systemowe. Gwarantuje to nie tylko niezależne działanie poczty, ale w ogóle wszystkiego: każdy ma własny katalog na dokumenty, własne zakładki w przeglądarce, własne ustawienia ekranu itd. Ponadto każde  konto jest zabezpieczone hasłem, co gwarantuje pełną prywatność danych, nawet tych wrzuconych do kosza.
 
 
 

 

9. Jak usunąć konto pocztowe.


-kliknij Ustawienia konta u góry strony Gmail,
- obok napisu Moje produkty kliknij opcję Edytuj
- kliknij Usuń usługę Gmail na stałe.
 

 

 

10. Czy poczta elektroniczna ma wady?


Korzystając z poczty elektronicznej musisz przestrzegać pewne normy zachowania. Mają na celu ochronę dóbr osobistych - Twoich i odbiorców listów napisanych przez Ciebie. Pamiętaj, że listy elektroniczne mogą posłużyć jako formalny dowód w przypadku roszczeń prawnych.


poniedziałek, 7 października 2013

Rozwiązywanie problemów

Lekcja 5

Temat: Rozwiązywanie problemów.


1. Lista kroków.


Opis słowny algorytmu wydawania reszty.

Dane: Kwota pieniędzy do wydania, nominały banknotów i bilonu uporządkowane malejąco
Wyniki: Ilość poszczególnych nominałów banknotów i bilonu
Krok 1: Ustalenie wartości początkowych
Krok 2: Sprawdzamy, ile razy najwyższy nominał mieści się w kwocie do wydania
Krok 3: Obliczamy resztę do wydania: poprzednia kwota - obliczona ilość * nominał
Krok 4: Przechodzimy do niższego nominału
Krok 5: Jeśli reszta do wydania = 0 [stop] w przeciwnym razie powtarzamy kroki 2 - 4



2. Schemat blokowy.








3. Arkusz kalkulacyjny.








4. Visual basic.


Visual Basic to język programowania wysokiego poziomu i narzędzie programowania firmy Microsoft. Składnia jest oparta na języku BASIC, ale unowocześniona. Zawiera kilkaset instrukcji, funkcji i słów kluczowych. Nie jest językiem w pełni obiektowym, gdyż nie udostępnia np. możliwości dziedziczenia, czy polimorfizmu. Wykorzystuje technologię ActiveX.
Jest dostępny w trzech wersjach:

  • Learning Edition

  • Professional Edition

  • Enterprise Edition
oraz darmowej Express.
 
Dostępne są także wersje demonstracyjne środowiska Visual Basic:

  • Working Model

  • Control Creation Edition
Wraz z pojawieniem się platformy . NET, ukazała się nowa wersja Visual Basica pod nazwą Visual Basic .NET. Środowisko programistyczne ma mechanizmy importu starszych wersji programów, jednak w pewnych sytuacjach mogą pojawiać się komplikacje.
Język Visual Basic zastosowano również w wielu rozbudowanych aplikacjach jako język skryptowy do tworzenia zarówno prostych makr, jak i rozbudowanych aplikacji. Najbardziej znanym przykładem jestVisual Basic for Applications firmy Microsoft zastosowany w pakietach MS Office.
 


5. Turbo pascal.


Turbo Pascal jedna z popularniejszych implementacji kompilatorów języka Pascal, zintegrowane środowisko programistyczne, produkt firmy Borland International dla procesorów Z-80 (system CP/M) oraz rodziny Intel 80x86 i nowszych. Obecnie nie jest już rozwijany. Następcą Turbo Pascala jest Borland Delphi.


Niektóre własności:
  • Borland Pascal nie jest wrażliwy na wielkość liter.
  • Komentarze są otwierane i zamykane { jak ten } lub (* jak ten *), komentarze nie mogą być zagnieżdżone.
  • Słowo kluczowe uses deklarujące użycia modułów.
  • Moduły zawierają kody źródłowe lub kompilaty funkcji, zmiennych, stałych i procedur ułożonych w tematyczne pakiety. Przykładowe moduły języka TP: system, crt, dos, graph, printer, overlay.
     

    6. C++



    C++ – język programowania ogólnego przeznaczenia.
    Umożliwia abstrakcję danych oraz stosowanie kilku paradygmatów programowania: proceduralnego, obiektowego i generycznego. Charakteryzuje się wysoką wydajnością kodu wynikowego, bezpośrednim dostępem do zasobów sprzętowych i funkcji systemowych, łatwością tworzenia i korzystania z bibliotek (napisanych w C++, C lub innych językach), niezależnością od konkretnej platformy sprzętowej lub systemowej (co gwarantuje wysoką przenośność kodów źródłowych) oraz niewielkim środowiskiem uruchomieniowym. Podstawowym obszarem jego zastosowań są aplikacje i systemy operacyjne.
    C++ został zaprojektowany przez Bjarne Stroustrupa jako rozszerzenie języka C o obiektowe mechanizmy abstrakcji danych i silną statyczną kontrolę typów. Zachowanie zgodności z językiem C na poziomie kodu źródłowego pozostaje jednym z podstawowych celów projektowych kolejnych standardów języka.
    W latach 90. XX wieku język C++ zdobył pozycję jednego z najpopularniejszych języków programowania ogólnego przeznaczenia. Na początku XXI wieku liczbę programistów języka C++ szacowano na około 3 miliony.
    Od 1998 obowiązuje standard ISO/IEC 14882:1998 (Standard for the C++ Programming Language) z drobnymi poprawkami zatwierdzonymi w 2003 r. (ISO/IEC 14882:2003). W 2009 roku ogłoszono nowy standard (tzw. C++0x), który zaczął obowiązywać od 12 sierpnia 2011 roku, lecz wciąż oczekuje na opublikowanie (ISO/IEC 14882:2011).
     

    piątek, 4 października 2013

    Wyszukiwanie informacji

    Lekcja 4

    Temat: Wyszukiwanie informacji.

     

    1. Systemy wyszukiwania informacji.


    Systemy wyszukiwania informacji (SWI) – systemy informacyjne, których głównym zadaniem jest optymalizacja indeksowania zbioru termów w celu jak najszybszego i najbardziej trafnego (relatywnego) udzielenia odpowiedzi na zadane pytanie. Jest to również dziedzina nauk informatycznych (przedmiot akademicki) traktująca o tych systemach, badająca głównie efektywność systemów wyszukiwania informacji
    Celem systemu wyszukiwania informacji jest dostarczenie użytkownikowi poszukiwanej przez niego informacji. Użytkownik, który ma szereg pytań, powinien na nie otrzymać odpowiedź w jak najkrótszym czasie.

    Efektywne korzystanie z wyszukiwarek internetowych jest obecnie podstawową umiejętnością w pracy tłumacza. Mimo iż aplikacji tego typu jest wiele, to rzeczywiście liczy się tylko kilka tego typu usług, wśród których prym wiedzie wyszukiwarka Google.
    Wchodząc na stronę www.google.pl trudno zauważyć, że ma się do czynienia z zaawansowanym systemem wyszukiwawczym. Dlatego wielu użytkowników nie wie o wszystkich możliwościach, jakie oferuje to narzędzie. W tej części rozdziału opisane są zaawansowane i mniej znane funkcje wyszukiwarki Google, takie jak np. tzw. wyszukiwanie wyrażeń czy zawężanie wyników wyszukiwania.


    2. Wyszukiwanie wyrażeń.


    Aby znaleźć w internecie strony i dokumenty zawierające określone słowo lub słowa, wystarczy je wpisać w polu wyszukiwania wyszukiwarki. Jest to najprostsza i najczęściej stosowana technika wyszukiwania informacji, która dzięki zaawansowanym algorytmom wyszukiwawczym bardzo często jest również wystarczająca.
    Jeśli jednak poszukiwaną frazę ujmie się w cudzysłów, wyszukiwarka znajdzie tylko takie strony, na których występuje podane wyrażenie w takiej postaci, w jakiej zostało wpisane. Jeśli więc zostanie wpisana fraza „programy wspomagające tłumaczenie”, w wyniku zostaną zwrócone strony zawierające właśnie te słowa w podanej kolejności.


    3. Operatory wyszukiwania.





    Operatory wyszukiwania to pojedyncze znaki lub słowa kluczowe pozwalające sprecyzować sposób działania wyszukiwarki. Za ich pomocą można na przykład ograniczyć wyszukiwanie tylko do wybranej witryny albo wykluczyć z wyników wyszukiwania strony zawierające określone słowo. Poniżej znajduje się opis niektórych najbardziej przydatnych operatorów wyszukiwarki Google.




    4. Precyzowanie wyników wyszukiwania.


    Wyszukiwarka Google obsługuje kilka operatorów i słów kluczowych służących do zawężania wyników wyszukiwania. Poniżej znajduje się ich lista wraz opisami:
    • Operator + — zawęża wyszukiwanie do stron zawierających podane słowo w dokładnie takiej formie, w jakiej zostało wpisane. Jeśli np. zostanie wpisana fraza +tłumaczenia, wyszukiwarka nie zwróci w wynikach stron z wyrazami tłumaczenie, tłumaczeń itd.
    • Operator - (łącznik) — wyklucza z wyników wyszukiwania strony zawierające określone słowo. Aby np. znaleźć informacje na temat programów komputerowych, można wpisać frazę program -tv. W ten sposób z wyników wyszukiwania zostaną wykluczone strony z programem telewizyjnym. Operator ten można także stosować w połączeniu ze słowami kluczowymi. Jeśli np. wpisze się frazę program tv filetype:pdf, wyszukiwarka wykluczy z wyników dodatkowo dokumenty w formacie PDF.
    • Przedziały — określa przedział liczb, które mogą występować na stronach wyników wyszukiwania. Za pomocą tej opcji można np. znaleźć strony z ofertami słowników w wybranym zakresie cenowym, np. dla frazy słowniki pln 30..40 zostaną zwrócone strony, na których znajdują się oferty sprzedaży słowników w zakresie cenowym od 30 do 40 złotych.
    • Operator OR — pozwala znaleźć strony zawierające jedno z dwóch słów, ale nie oba. Jeśli np. wpisana zostanie fraza krowa OR kurczak, wyszukiwarka znajdzie strony zawierające słowo „krowa” lub „kurczak”, ale nie oba na raz. Uwaga: operator musi być napisany wielkimi literami.
    • Słowo kluczowe site — pozwala przeszukać określoną witrynę lub witryny należące do określonej domeny. Np. fraza site:www.bt4.pl arkusze stylów spowoduje znalezienie w witrynie www.bt4.pl wszystkich wystąpień frazy „arkusze stylów” i jej różnych odmian. Wyszukiwanie można także zawężyć do wybranej strony, np. site:www.beautifulcode.pl/tlumaczenia/CSS1/index.php arkusze stylów lub rozszerzyć na całą domenę. Np. fraza site:pl arkusze stylów spowoduje przeszukanie wszystkich stron należących do domeny pl.
    • Słowa kluczowe intext i allintext — służą do znajdowania słów w tekście głównym stron internetowych, np. intext:tłumaczenia. Słowo kluczowe allintext jest wersją słowa intext pozwalającą na wyszukiwanie wyrażeń, np. allintext:tłumaczenia przysięgłe. W istocie te dwa słowa kluczowe można by było zredukować do jednego, ponieważ za pomocą słowa intext można zawsze uzyskać taki sam efekt, jak za pomocą słowa allintext, używając cudzysłowu, np. intext:"tłumaczenia przysięgłe".
    • Słowa kluczowe intitle i allintitle — służą do wyszukiwania fraz w tytułach stron. Np. intitle:tłumaczenia. Słowo allintitle jest wersją do wyszukiwania wyrażeń, podobnie jak słowo kluczowe allintext.
    • Słowa kluczowe inurl i allinurl — służą do wyszukiwania fraz w adresach URL stron internetowych, np. inurl:tłumaczenia. Słowo kluczowe allinurl jest wersją do wyszukiwania wyrażeń.
    • Słowo kluczowe link — służy do znajdowania stron zawierających łącza do wybranej strony, np. link:www.ikla.uw.edu.pl.
    • Słowo kluczowe related — służy do znajdowania stron zbliżonych tematycznie do podanej strony, np. related:www.ikla.uw.edu.pl.
    • Słowo kluczowe filetype — pozwala wyszukiwać tylko pliki o określonym rozszerzeniu, np. filetype:pdf terminologia.
    • Słowo kluczowe define — znajduje definicję podanego terminu, np. define:voice coil motor.
    Z wielu opisanych powyżej operatorów i słów kluczowych można również skorzystać poprzez użycie dodatkowych narzędzi, do których przechodzi się klikając odnośnik Więcej narzędzi na stronie wyszukiwarki. To jednak wymaga przejścia do nowej strony i skonfigurowania ustawień w formularzu. Znajomość operatorów i słów kluczowych wyszukiwania pozwala efektywnie z nich korzystać bezpośrednio na stronie głównej.




    Usługi internetowe

    Lekcja 3

    Temat: Usługi internetowe.

     

    1. Definicja internetu.


    Internet (skrót. od ang. inter-network, dosłownie "między-sieć") ogólnoświatowa sieć komputerowa, określana również jako sieć sieci. W znaczeniu informatycznym Internet to przestrzeń adresów IP przydzielonych hostom i serwerom połączonym za pomocą urządzeń sieciowych, takich jak karty sieciowe, modemy i koncentratory, komunikujących się za pomocą rotokołu internetowego z wykorzystaniem infrastruktury internetowej.


    2. World Wide Web (www).


    World Wide Web (ang. „ogólnoświatowa sieć”), w skrócie Web lub częściej WWW – hipertekstowy, multimedialny, internetowy system informacyjny oparty na publicznie dostępnych, otwartych standardach IETF i W3C. WWW jest usługa internetową, która ze względu na zdobytą popularność bywa błędnie utożsamiana z całym Internetem.

     

    3. Zagrożenia przy pracy w Internecie.


    Najczęstsze zagrożenia:

      • kontakt z treściami pornograficznymi 
      • kontakt z materiałami epatującymi przemocą 
      • kontakt z pedofilami 
      • uzależnienie od Internetu 
      • kontakt z internetowymi oszustami 
      • kontakt z hakerami
      • cyberprzemoc
      • nieświadome uczestniczenie w działaniach niezgodnych z prawem 
      • konsekwencje finansowe
      • nieświadome udostępnianie informacji (np. numerów kart, adresów, haseł itp.)

       




           

         4. Uniform Resource Locator (URL).


        URL (ang. Uniform Resource Locator) – oznacza ujednolicony format adresowania zasobów (informacji, danych, usług) stosowany w Internecie i w sieciach lokalnych.
        URL najczęściej kojarzony jest z adresami stron WWW, ale ten format adresowania służy do identyfikowania wszelkich zasobów dostępnych w Internecie.
        Standard URL opisany jest w dokumencie RFC 1738.


        5. Domain Name System (DNS).



        Domain Name System (DNS, ang. system nazw domenowych) – system serwerów, protokół komunikacyjny oraz usługa obsługująca rozproszoną bazę danych adresów sieciowych. Pozwala na zamianę adresów znanych użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla urządzeń tworzących sieć komputerową. Dzięki DNS nazwa mnemoniczna, np. pl.wikipedia.org jest tłumaczona na odpowiadający jej adres IP, czyli 91.198.174.232
        DNS to złożony system komputerowy oraz prawny. Zapewnia z jednej strony rejestrację nazw domen internetowych i ich powiązanie z numerami IP. Z drugiej strony realizuje bieżącą obsługę komputerów odnajdujących adresy IP odpowiadające poszczególnym nazwom. Jest nieodzowny do działania prawie wszystkich usług sieci Internet.


        6. Host.


        Host może oznaczać:
        1. Komputer podłączony do sieci komputerowej używającej protokołu komunikacyjnego TCP/IP, posiadający adres IP. Jeżeli użytkownik komputera łączy się z siecią komputerową, to karta sieciowa lub modem jego komputera otrzymuje adres IP i wtedy staje się hostem. W tym znaczeniu host jest dowolną maszyną, uczestniczącą w wymianie danych poprzez sieć komputerową, np. poprzez Internet.
        2. Komputer podłączony do sieci komputerowej łączem stałym, posiadający stały adres IP, udostępniający usługi sieciowe użytkownikom łączącym się z nim za pomocą swoich komputerów i umożliwiający im m.in. pracę w trybie terminalowym. Komputer użytkownika nazywany jest wtedy zdalnym terminalem, (ang.) remote terminal. Powszechną praktyką jest współistnienie na jednym hoście wielu usług, tj. obok usług umożliwiających pracę terminalową, np. telnet i SSH, także usług typu klient-serwer, najczęściej WWW i FTP. W tym znaczeniu, pojęcie host oznacza to samo co serwer, tym bardziej, że obecnie na większości tak rozumianych hostów, poza wewnętrznymi sieciami większych instytucji, usługi terminalowe, ze względów bezpieczeństwa, nie są dostępne.
        3. W publikacjach anglojęzycznych, termin host używany jest w określeniu "to host", czyli dostarczać infrastrukturę dla usług sieciowych. Przykładowo, wyrażenia: "to host Web server" lub "hosted by", mogą odnosić się do firmy zapewniającej sprzęt komputerowy, oprogramowanie oraz miejsce dla stron internetowych klienta.


         

           
           

          7. Odsyłacz.

           

          Odsyłacz - nazywany inaczej linkiem, łączem hipertekstowym lub odnośnikiem to obszar, który wskazuje pewne miejsce w Internecie i pozwala skoczyć do niego za pomocą kliknięcia na niego myszką.

           

          8. Adres IP, Maska sieciowa, Brama, serwery DNS.

           

          Adres IP (ang. IP address) – w protokole IP liczba nadawana interfejsowi sieciowemu, grupie interfejsów (broadcast, multicast), bądź całej sieci komputerowej, służąca identyfikacji elementów sieci w warstwie trzeciej modelu OSI – w obrębie sieci lokalnej oraz poza nią (tzw. adres publiczny).


          Maska sieciowa jest stosowana, aby rozpoznać czy adres IP z którym próbujemy się skontaktować należy do tej samej sieci co nasz, czy do innej. Pomaga sprawdzić która część adresu IP to numer sieci a która jest numerem hosta.


          Brama sieciowa (ang. gateway) – maszyna podłączona do sieci komputerowej, za pośrednictwem której komputery z sieci lokalnej komunikują się z komputerami w innych sieciach.


          9. Dynamic Host Configuration Protosol (DHCP). 

           
          DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol – protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) – protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej adresu serwera DNS, maski podsieci. Protokół DHCP jest zdefiniowany w RFC 2131 i jest następcą BOOTP. DHCP został opublikowany jako standard w roku 1993.




           
           

          10. Wireless Application Protocil (WAP).

           
          Wireless Application Protocol (WAP) – zbiór otwartych, międzynarodowych standardów definiujących protokół aplikacji bezprzewodowych. Rozwijaniem protokołu zajmuje się organizacja WAP Forum, będąca obecnie częścią Open Mobile Alliance (OMA). Wersja 1.0 protokołu powstała w 1998, 1.1 w 1999, a 2.0 w 2001 roku.
          WAP został stworzony w celu umożliwienia dostępu do usług WWW, uwzględniając ograniczenia techniczne urządzeń mobilnych (np. PDA, telefon komórkowy) korzystających z tego protokołu, oraz ograniczeń łącza danych (które może być realizowane m.in. poprzez połączenie CSD lub GPRS).
          Przy pomocy emulatora WAP można oglądać strony WAP na komputerze osobistym podłączonym do Internetu.


          11. Cookies.

          Plik cookie (ciasteczko) – niewielka informacja tekstowa, wysyłana przez serwer WWW i zapisywana po stronie użytkownika w pliku cookie (zazwyczaj na twardym dysku). Domyślne parametry ciasteczek pozwalają na odczytanie informacji w nich zawartych jedynie serwerowi, który je utworzył. Ciasteczka różnych rodzajów są stosowane najczęściej w przypadku liczników, sond, sklepów internetowych, stron wymagających logowania, reklam i do monitorowania aktywności odwiedzających.Mechanizm ciasteczek został wymyślony przez byłego pracownika Netscape Communications – Lou Montulliego.



          

          Dzielimy się informacją

          Lekcja 2

          Temat: Dzielimy się informacją.

           

          1. Technologia informacyjna.

          Technologia informacyjna (ang. information technology, IT) – całokształt zagadnień, metod i środków i działań związanych z przetwarzaniem informacji.
          Stanowi połączenie zastosowań informatyki i telekomunikacji, obejmuje również sprzęt komputerowy oraz oprogramowanie, a także narzędzia i inne technologie związane z przetwarzaniem, przesyłaniem, przechowywaniem, zabezpieczaniem i prezentowaniem informacji. Dostarcza ona użytkownikowi narzędzia, za pomocą których może on pozyskiwać informacje, selekcjonować je, analizować, przetwarzać, gromadzić, zarządzać i przekazywać innym ludziom.

          2. Społeczeństwo informacyjne.


          Społeczeństwo informacyjne – terminem określa się społeczeństwo, w którym towarem staje się informacja traktowana jako szczególne dobro niematerialne, równoważne lub cenniejsze nawet od dóbr materialnych . Przewiduje się rozwój usług związanych z 3P (przesyłanie, przetwarzanie, przechowywanie informacji).
           

          Cechy charakterystyczne społeczeństwa informacyjnego to:
          • wysoko rozwinięty sektor usług, przede wszystkim sektor usług nowoczesnych (bankowość, finanse, telekomunikacja, informatyka, badania i rozwój oraz zarządzanie), w niektórych krajach w tym sektorze pracuje przeszło 80% zawodowo czynnej ludności, przy czym sektor usług tradycyjnych przekracza nieznacznie 10%,
          • gospodarka oparta na wiedzy;
          • wysoki poziom skolaryzacji społeczeństwa
          • wysoki poziom alfabetyzmu funkcjonalnego w społeczeństwie,
          • postępujący proces decentralizacji społeczeństwa,
          • renesans społeczności lokalnej,
          • urozmaicanie życia społecznego
          • wpływa na upodmiotowienie społeczeństwa i tym samym kreowanie społeczeństwa otwartego.

           

          3. Zastosowanie TI. 

          Technologia informacyjna umożliwia pozyskiwanie i analizę informacji, zarządzanie nimi i przekazywanie ich dalej. Narzędziem, które stanowi jej podstawę jest komputer. Znajduje ona swoje uzasadnienie wszędzie tam, gdzie informatyka może rozwiązywać problemy codziennej egzystencji. Poza tym dzięki niej człowiek może aktywnie uczestniczyć w budowaniu informacyjnego społeczeństwa.
          W obszar jej zagadnień wchodzi tworzenie najróżniejszych komunikatów, które są następnie przekazywane dalej, masowym odbiorcom. Komunikaty te mają w jakiś sposób wpływać na odbiorców. Można zatem powiedzieć, że IT służy do komunikacji miedzy użytkownikami. Służy także do szeroko pojętej analizy zgromadzonych informacji- są one przechowywane, a następnie wykorzystywane. Służą do tego komputery oraz bazy danych.

          Technologia informacyjna znajduje swoje zastosowanie na przykład w mediach, właśnie do przekazywania informacji. Dziedziny, w których jest używana to miedzy innymi: handel, nauka, komunikacja, przemysł, bankowość internetowa, medycyna. Są to właściwie wszystkie dziedziny życia, w których jest obecny komputer. Nie sposób więc wymienić je wszystkie.
          Dostęp do informacji umożliwia normalnemu użytkownikowi dokonywanie prostych płatności, czy innych operacji przez Internet. Znajduje to odzwierciedlenie w kontach bankowych użytkowników, wszelkich płatnościach, czy zakupach dokonywanych w sieci. Innym zastosowaniem omawianej technologii jest reklama, której największy rozwój związany jest z osiągnięciami w dziedzinie technologii informacyjnej. Odpowiednie programy graficzne oraz media, które udostępniają obraz (telewizja, Internet) sprawiają, ze reklama staje się zjawiskiem szeroko dostępnym i obecnym w społeczeństwie. Wiąże się to oczywiście ze zwiększonym zyskiem z reklamy.
          Sam internet umożliwia natomiast masową komunikację, możliwość porozumiewania się za pomocą najróżniejszych serwisów lub też poczty elektronicznej.

          Technologia informacyjna ma także zastosowanie w handlu. Komputer zajmuje się wszystkimi aspektami sprzedaży oraz kupna- drukuje raporty, dba o zamówienia, księgowanie przychodów firmy. Stanowi to bardzo duże ułatwienie dla człowieka. W zasadzie większość instytucji jest w obecnych czasach uzależniona od IT. Biura, czy urzędy są bowiem skomputeryzowane. Podobnie w bankach, dzięki technologii informacyjnej klient ma możliwość dokonywania wszelkich transakcji finansowych bez wychodzenia z domu.


          Każdy z nas potrafi wymienić kilka zastosowań technologii informacyjnej, na przykład:
          - sklepy oraz magazyny (kasy fiskalne, komputerowe bazy danych),
          - wszelkiego rodzaju biura (komputery, telefony, faksy),
          - lokalne bazy danych (np. urzędy skarbowe),
          - ogólnopolskie bazy danych (np. ewidencja ludności PESEL),
          - wizualne efekty (takie jak np. reklama, filmy animowane),
          - banki (np. bankomaty, bankowość elektroniczna).